သာမန္အားျဖင္႔ ဆိုလွ်င္ေတာ႔ နာရီတလံုးကိုသူမမုန္းတတ္ပါ။သို႔ေသာ္ဤကစၥမွာေတာ႔
လြန္လြန္းသည္။
သူဤအမ္သို႔ေျပာင္းလာခါစကေတာ႔ နာရီျပင္ဆရာႏွင္႔ အိမ္ခ်င္းကပ္လွ်က္ ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင္႔ ဝမ္းသာေက်နပ္ခဲ႔၏ ။သူ႔မွာ မၾကာခဏပ်က္တက္ေသာ စားပြဲတင္ နာရီတလံုး ရွိေသာေၾကာင္႔
ျဖစ္သည္။ေနာက္ၿပီးနာရီျပင္ဆရာ၏ ဂုဏ္သိကၡာကိုလည္း သူသေဘာက်ေသူေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။နာရီ
ျပင္ဆရာသည္ ဘဝတြင္ နာရီျပင္ျခင္းႏွင္႔ ဘုရားရွိခိုး တရားစာရြတ္ျခင္းမွတပါး မည္သည္႕အလုပ္မွ်
မလုပ္သူ ျဖစ္လိမ္႔မည္။သူေရာက္သြားတိုင္း နာရီတခုခုကို ကိုင္တြယ္ျပင္ဆင္လွ်က္သာ သို႔မဟုတ္သား
ေရဖုန္း ဘာသာေရးစာအုပ္ တခုခုကို ဖတ္လွ်က္သာေတြ႔ရသည္။
နာရီျပင္ဆရာက ျပႆနာ မျဖစ္ပါ။သူ႔နာရီမ်ားကသာ ျပႆနာ ျဖစ္ေန၏ ။
နာရီျပင္ဆရာ၏အိမ္တြင္ စားပြဲတင္နာရီမ်ိဳးစံု၊ တိုင္ကပ္နာရီမ်ိဳးစံု ရွိသည္မွာ သဘာဝ
က်ေသာ ျဖစ္ရပ္တခုဟု သူလက္ခံသည္။သို႔ေသာ္ သူ႔အိမ္ႏွင္႔ နာရီျပင္ဆရာအိမ္မွာ ျခံစည္းရိုးတလႊာ
သာျခားလ်က္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ကပ္ေနသည္က ဘယ္လိုမွ ျပင္ဆင္၍ မရေသာ တည္ရွိမႈတခုျဖစ္သည္။
ထိုတည္ရွိမႈေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သူ႔ဒုကၡမွာ သူအိပ္ေရးပ်က္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဟိုဘက္အိမ္ကနာရီမ်ားသည္ သူ႔ကိုအႀကီးအက်ယ္ေတာ႔ အေႏွက္အယွက္မေပးၾကပါ။
သို႔ေသာ္ နာရီသံမ်ိဳးစံုၾကားေနရျခင္းသည္ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ဒုကၡေပးခဲ႔ေသာ(သူ႔မိန္းမ)၏ေဟာက္သံ
ထက္ပင္ ေႏွာက္ယွက္ေလ႔ရွိသည္။ထရံတခ်ပ္စီသာ ကာရံထားေသာေၾကာင္႔ ဟိုဘက္အိမ္မွနာရီသံ
မ်ားသည္ သူ႔အိမ္ထဲသို႔ အဆီးအတားမရွိ ဝင္ေရာက္လာ၏ ။
ေရာက္ခါစ တုန္းကဆိုလွ်င္ ေလးငါးညခန္႔ အိပ္ရာမွ ႏိုးႏုိးလာတတ္၏ ။နာရီမ်ားသည္
တစ္ျပိဳင္တည္း မျမည္ၾကပဲ တစ္မိနစ္ သို႔မဟုတ္ မိနစ္ဝက္ျခားၿပီးျမည္ၾက သျဖင္႔ နာရီခုႏွစ္လံုး၊ ရွစ္
လံုး၏ ဆက္တိုက္ျမည္သံမွာ အသံရွည္ႀကီးျဖစ္ေနေတာ႔သည္။ သူညာဏ္မီသေလာက္ စဥ္းစားၾကည္႕
သမွ်ေတာ႔ နာရီေတြ အခ်ိန္မွန္လွ်င္ ျပိဳင္တူျမည္ၾကလွ်င္ အၾကားအာရံုကို ခဏပဲေႏွာက္ယွက္ေပ
လိမ္႔မည္။ဤကိစၥႏွင္႔ ပက္သက္၍ သူေဆြးေႏြးၾကည္႕ဘူးသည္။
“ခဗ်ားနာရီေတြက ျပင္လက္စမို႔နဲ႔ တူတယ္၊ မိနစ္နဲနဲ ျခားၿပီး ထိုးေနၾကတယ္ဗ်။ဒါဟာ
နာရီမမွန္တဲ႔ သေဘာမဟုတ္လား၊တကယ္လို႔ စံေတာ္ခ်ိန္နဲ႔သာ ကိုက္ညီရင္.”
“မဟုတ္ေသးဘူးဗ်၊ က်ဳပ္အေနနဲ႔ ဘယ္နာရီကဘယ္ေလာက္အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ
သိဘို႔လိုတယ္။က်ဳပ္နာရီေတြရဲ႕ ထိုးသံကို ခြဲျခားၿပီးသိတယ္၊အသံ အေႏွးအျမန္၊အတိုးအက်ယ္ေရာ၊
နာရီအခ်ိန္ မွန္မမွန္ကိုေရာ အျမဲေစာင္႕ၾကည္႕ေနရတာကိုး၊ဒီေတာ႔ တမင္နာရီေတြ အခ်ိန္ျခားၿပီး
တိုက္ထားတယ္ေလ၊ ဒါမွ က်ဳပ္ထိုင္ရာက ထမၾကည္႕ပဲ၊ ဘယ္နာရီကသံပတ္နည္းေနၿပီ၊ဘယ္နာရီ
ကဆံျခည္ မေကာင္းဘူးလဲ၊ ဘယ္နာရီက ထိုးစက္မေကာင္းဘူးလဲ ခြဲျခားသိရမွာေပါ႔။”
ေသလိုက္ပါေတာ႔ကြာ၊ ဘယ္ေလာက္ ယထာဘူတၾကေသာ ေႏွာက္ယွက္မႈ တစ္ခုလိမ္႔။
သူရယ္ေမာ၍ လက္ခံခဲ႔ရသည္။
ေနာက္ပိုင္းလ အနည္းငယ္မွာေတာ႔ နာရီသံမ်ားႏွင္႔ ေနသားတက် ျဖစ္သြားေလေတာ႔
သည္။
နာရီသံမ်ားသည္ သူ႔အတြက္ အိပ္ရာဝင္ ဂီတသံစဥ္မ်ားလို ျဖစ္လာသည္။ေလတိုက္ခတ္
မႈႏႈန္းကိုလိုက္၍ နာရီသံအတိုးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲလာေသာအခါ ထိုအသံမ်ားသည္ သူ႔အတြက္ နား
ေထာင္၍ ခ်ိျမေသာ ဂီတသံျဖစ္လာ၏ ။
နာရီျပင္ဆရာ၏ အိမ္နီးျခင္းျဖစ္ရျခင္းေၾကာင္႔ ရရွိလာေသာ ဒုကၡထဲတြင္ နာရီျပင္ဘို႔လူ
ၾကံဳေပးခံရျခင္းလဲ ပါဝင္သည္။
လက္ပတ္နာရီလို၊ စားပြဲတင္နာရီလို ဝန္မက်ယ္ေသာ နာရီမ်ိဳးဆို ျပႆနာမျဖစ္ေသာ္
လည္း။တိုင္ကပ္နာရီလို ႀကီးႀကီး မားမား ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမ်ိဳးၾကေတာ႔ သူ႔အေနျဖင္႔ ကူညီဘို႔ ေတာ္ေတာ္
စဥ္းစားရသည္။သိပ္မရင္းႏွီးသူမ်ားဆိုလွ်င္ေတာ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္တခုခုေပးကာ ခပ္ျပံဳးျပံဳး ျငင္းဆန္
ႏုိင္၏။သို႔ေသာ္ အလြန္ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြဆိုလွ်င္ သူအားနာပါးနာ လက္ခံ၍ လူၾကံဳေပးပစၥည္း
ကို သယ္ယူလာရေတာ႔သည္(ကံအေၾကာင္း မလွစြာပင္ နာရီျပင္ဆရာသည္ ဤျမိဳ႕ေပၚတြင္ တိုင္ကပ္နာ
ရီမ်ားကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ေရာင္းဝယ္ျခင္းတို႔၌ အပိုင္ႏုိင္အကြ်မ္းက်င္ဆံုးျဖစ္ေနေပသည္)။
သူေနာက္ဆံုးသယ္ေဆာင္ေပးခဲ႔သည္မွာ အလြန္စိတ္ညစ္ညူးဖြယ္ေကာင္းေသာ တိုင္ကပ္
နာရီတလံုးျဖစ္သည္။(ဤနာရီ၏ ေနာက္တြင္ မည္သည္႕နာရီကိုမွ် လူၾကံဳအျဖစ္မသယ္ေဆာင္ရဲေတာ႔ေပ)
ထိုေန႔က သူသယ္ယူခဲ႔ေသာ နာရီႀကီးမွာ အေတာ္ႀကီး၏။ သူ႔စိတ္အထင္ေတာ႔ နာရီႀကီး၏
အရွည္မွာ ႏွစ္ေပခြဲေလာက္ရွိမည္။(တကယ္ေတာ႕နာရီႀကီးသည္ သံုးေပနွီးပါးရွိ၏)။နာရီမ်က္ႏွာျပင္ဒိုင္
ခြက္က အဝိုင္ႀကီး၊ ဒိုင္ခြက္၏ ေဘးေဘာင္ကို ရွစ္နားညီ ဗဟုဂံ ျဖစ္ေအာင္ သစ္သားျပား ကြပ္ထားသည္။
ဂဏန္းကြက္မ်ားမွာ ေရာမဂဏန္းမ်ား ျဖစ္သည္။လက္တံအရွည္ႏွင္႔ လက္တံအတို(မိနစ္လက္တံႏွင္႔နာရီ
လက္တံ)မွာ ဗဟိုမွ ျပဳတ္က်ေနၿပီး နာရီဒိုင္ခြက္ႏွင္႔ မွန္၏အၾကားတြင္ နာရီလႈပ္ရႈားတိုင္း တေဂ်ာက္
ေဂ်ာက္ျမည္ေအာင္ ေနရာေရြ႕ရွားလွ်က္ရွိၾကသည္။ နာရီအိမ္ကေတာ႔ ခ်ိန္သီးအိမ္အထိ တဆက္တည္း
ေလးေထာင္႔အရွည္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ မျပဳျပင္မမြန္းမံပဲ ထားပံုမ်ိဳးျဖင္႔ နာရီအိမ္
သစ္သားအေရာင္မွာ ခပ္မြဲမဲြျဖစ္ၿပီး ဖုန္တတ္ေနေသးသည္။
ဤႀကီးမားလွေသာ နာရီ ကို႔ရုိးကားယားႀကီးကို လူၾကံဳေပးလိုက္ေသာ မိတ္ေဆြအား
သူၾကိတ္၍ က်ိန္ဆဲမိလိုက္မိသည္မွာ အိမ္ျပန္ရာလမ္း၏ ခရီးတဝက္၌ျဖစ္သည္။ဂံုေလွ်ာ္အိတ္အျဖဴျဖင္႔
ေသေသသပ္သပ္ ထုပ္ပိုးခ်ည္ေႏွာင္ ေပးလိုက္ေသာနာရီႀကီးသည္ လူအရႈပ္ဆံုးေနရာ ရုပ္ရွင္ရံုေရွ႕
ေရာက္ေသာ္ အသံက်ယ္ေလာင္စြာထိုးေတာ႔သည္။
ပထမေတာ႕ေမွ်ာ္လင္႔မထားေသာ အနီးကပ္ အသံႀကီးေၾကာင္႔သူလန္႔ျဖန္႔သြား၏။သို႔
ေသာ္ ပထမဦး ဆံုးအသံမေပ်ာက္မီွမွာပင္ ဤနာရီႀကီးမွ ျဖစ္ရမည္ဟု သူသိလိုက္သည္။အသံႀကီးက
ႀကီးမားက်ယ္ေလာင္လွသည္။ထို႔အျပင္ အက္ကြဲကဲြႀကီးျဖစ္သည္။ထိုအခ်ိန္မွာ ညေနငါးနာရီ မခြဲမီ ဆယ္
မိနစ္ အလိုခန္႔ျဖစ္သည္။ဘယ္လိုနာရီအမ်ိဳးအစားမွ် အသံမျမည္သင္႔ေသာအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင္႔
လဲသူအံ႔ၾသ တုန္လႈပ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ဤနာရီႀကီး ပ်က္ေနေပသည္။
လဘက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕မွလူမ်ား ရုပ္ရွင္ရုံေရွ႕မွ လူမ်ား၏ စိတ္ဝင္တစားအၾကည္႕တို႔
ေၾကာင္႕ သူ႔မ်က္ႏွာပူေႏြးကာ ရွက္ရြံ႕သြားမိေလသည္။သူဆြဲလာေသာ လက္ကိုင္ဂြင္းတပ္ ဂုန္ေလွ်ာ္
အိတ္ အျဖဴႀကီးထဲတြင္ ဤနာရီႀကီးပါမွန္းမသိ။သူတို႔အဖို႔မႈ ဒီအသံသည္ ထူးဆန္းအံ႔ၾသဖြယ္ရာျဖစ္ေန
သည္။ထို႔ထက္ပို ထူးဆန္းသည္မွာ သူေျခတစ္လွမ္း လွမ္းတိုင္း နာရီႀကီးက ဒံု ကနဲအသံျမည္ေနျခင္း
ပင္ျဖစ္၏ ။သူေခြ်းျပန္လာကာ ေယာင္မွားစြာ ေျခလွမ္းရပ္တန္႔လိုက္၏ ။ထိုအခ်ိန္တြင္ ခုႏွစ္ခ်က္ခန္႔
က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ျမည္ၿပီးေသာ နာရီသံသည္လည္း ရပ္တန္႔သြားသည္။
“အင္း...ဒါဟာငါ႔ေျခလွမ္း လႈပ္ရႈားမႈေၾကာင္႔ အထဲကစက္ေတြ ကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္သြား
တာမ်ားလား။” သူပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတြးမိသြားသည္။ေရွႈ႕ဆက္ၿပီး ေျခလွမ္း
လွမ္းလိုက္လွ်င္ ဒါႀကီးက ထပ္ျမည္ဦးမလား။
ထိုအခ်ိန္တြင္ သူေျခတစ္လွမ္းလွမ္းဖို႔ အေတာ္စဥ္းစားယူရသည္။
လူအားလံုး သူ႔အားဝိုင္းၾကည္႕ေနၾကသည္ဟု မလံုမလဲအေတြးျဖင္႔ သူစိတ္က်ဥ္းက်ပ္လွ်က္
ရွိသည္။
အိုကြာ...ငါေျခတလွမ္းလွမ္းလို႔ နာရီ ျမည္ေတာ႔ေကာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။နာရီ တလံုးဟာ သူ
ျမည္ခ်င္တဲ႔အခ်ိန္မွာ အသံျမည္ခြင္႔ရွိတာပဲ။ ညေန ၅ နာရီေပမယ္႔ ၇ခ်က္ ထိုးေတာ႔ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။၈ခ်က္
ထိုးေတာ႔ေရာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ အခုလို ရပ္လိုက္တာကမွ လူေတြ စိတ္ဝင္စားစရာျဖစ္ေနဦးမယ္။
သူအားတင္း၍ ေျခလွမ္း စတင္လွမ္းသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ ဒံု ကနဲ က်ယ္ေလာင္ေသာထိုးသံေပၚလာ၏ ။သူထူပူ တုန္လႈပ္သြားကာ ေျခ
လွမ္းတုန္႔ကနဲ ရပ္ျဖစ္လိုက္၏ ။ထိုအခ်ိန္မွာပင္ နာရီသံလည္း ရပ္သြားျပန္ေလသည္။ေနာက္ထက္ေျခ
လွမ္းလွ်င္ ျမည္ဦးမလားမသိ။မျဖစ္ဘူး။ ဒီနာရီသံ ရပ္သြားေအာင္လုပ္ဖို႔ တစ္နည္းနည္းေတာ႔ရွိရမည္။
သူသည္ သက္မဲ႔နာရီတစ္လံုးကို လွည္႕ျဖားရန္ အၾကံရသြား၏ ။ထို႔ေနာက္ ဂုန္ေလွ်ာ္အိတ္
ကိုဖြင္႔ကာ အထဲမွ ဧရာမ နာရီႀကီးကို ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ထုတ္ယူလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ နာရီ၏ ခ်ိန္သီအိမ္က
အေပၚေရာက္ၿပီး နာရီမ်က္ႏွာျပင္ဝိုင္းက ေအာက္ေရာက္သြားေအာင္ နာရီကို ေဇာင္႔ထိုးထည္႕ျပစ္လိုက္
၏ ။အထဲမွာ ထည္႕ထားေသာ ေၾကးခ်ိန္သီး အျပားဝိုင္းႀကီး၏ လႈပခပ္တိုက္ခပ္သံ ခဏၾကားရၿပီးေနာက္
အသံျငိမ္သြားသည္။
ကိုင္း ဒီအထဲက စက္ေတြ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္ၿပီ ။ဒါႀကီးလည္း အသံျမည္ေတာ႔မွာ မဟုတ္
ဘူး။
သူေဇာင္႔ထိုးဆြဲထားေသာနာရီႀကီး ကို ငံု႔မၾကည္႕ရဲဘဲ ေျခလွမ္းကိုစတင္လွမ္းလိုက္သည္။
သူေလးငါးလွမ္းခန္႔ လွမ္းလိုက္ၿပီးခ်ိန္မွာပင္ က်ယ္ေလာင္ေသာ ျမည္သံ ဆက္တိုက္ေပၚလာေလေတာ႕
သည္။သူ႔မ်က္ႏွာ ရႈံ႕မဲ႔သြားၿပီးေနာက္ တစ္ေယာက္တည္းရွက္ရယ္ ရယ္မိေတာ႔သည္။
ထိုနာရီမွ ေပးေသာဒုကၡသည္ ဤအခ်ိန္ကတည္းက စတင္ခဲ႔ေပသည္။
သူသည္ပင္စင္ယူၿပီးကတည္းက မနက္ ၇နာရီ မွ ညေန ၅နာရီထိ ျမိဳ႕ထဲက စည္ပင္သာယာ
ေစ်းႀကီးတြင္ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ သြားဖြင္႔ေရာင္းေနသူျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ဤနာရီသည္ သူ႔အားညက်မွ ဒုကၡ
ေပးေလသည္။
အျခားနာရီေပါင္းမ်ားစြာ၏ ျမည္သံထိုးသံႏွင္႔ သူရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤ
နာရီႀကီး၏ အသံကိုေတာ႔ သူဘယ္လိုမွသည္းျငီးခံ၍ မရ။နာရီျပင္ဆရာ၏ အိမ္နီးခ်င္း ျဖစ္ၿပီးကတည္းက
နာရီေပါင္းမ်ားစြာ၏ ထိုးသံကိုသူၾကားဖူးလွၿပီ။ဤ နာရီေလာက္ ေအာင္႔ကလိ အာသံမ်ိဳး တခါမွ် မၾကား
ဘူးေပ။
နာရီျပင္ဆရာ၏ အိမ္ရွိ အခ်ိဳ႕နာရီမ်ားသည္ ဒင္..ဒင္ ဟုအသံျမည္တတ္သည္။အခ်ိဳ႕က
ေဒါင္..ေဒါင္ ဟုအသံျမည္၏။တခ်ိဳ႕က တိန္..တိန္ ဟု အသံခပ္ေသးေသးျမည္၏။သံစံု နာရီမ်ားလည္း
ရွိသည္။ဂီတသံလို အသံအနိမ္႔အျမင္႔ျဖင္႔ ေတာ္ေတာ္နားေထာင္ေကာင္းလွသည္။သို႔ေသာ္ ဤနာရီက်
ေတာ႔ ဒံု ကနဲအသံျမည္၏။ ျမည္ပံုကလည္း တမ်ိဳး။ဒံု ဟူေသာအသံ၏ ေနာက္တြင္ ဂ်ရစ္ ဂ်ရစ္ ဟူ
ေသာထစ္သံ တုန္သံ တစ္ခုပါေသးသည္။သူသည္ ဤနာရီသံၾကားလွ်င္သြားၾကိမ္းလွသည္။ ဘယ္ႏုိင္
ငံကမ်ား ဤနာရီမ်ိဳး တီထြင္လိုက္ပါလိမ္႔။အသံကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္မာၿပီးက်ယ္ေလာင္သည္။ေတာ္
ရံုေသြးေၾကာင္သူဆိုလွ်င္ တိတ္ဆိတ္ေသာညမွာ ထိုအသံေၾကာင္႔ႏွလံုးတုန္ ရင္ခုန္သြားႏုိင္၏ ။
သူသည္ ဤနာရီႀကီးကို နာရီျပင္ဆရာအားကိုယ္စားအပ္ေပးၿပီးေနာက္ တပတ္တိတိ
ဘယ္လိုမွ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ႔ေခ်။
တစ္ညေနမွာ သူ၏သစ္ပင္မ်ား ေရေလာင္းေပါင္းျမက္သင္ခ်ိန္ ကိုဖ်က္၍ နာရီျပင္ဆရာ
၏ အိမ္သို႔ သူကူးသြားလိုက္၏။
သူ႔အား အသံျဖင္႔ ႏွိပ္စက္ေနေသးေသာ သူမွတ္မိေနသည္႕နာရီႀကီး မွာ အားလံုးထဲတြင္
အႀကီးဆံုး။နံရံတြင္ မားမားႀကီးခ်ိန္လွ်က္ရွိ၏ ။နာရီအိမ္သစ္သားမွာ အညိုရင္႔ေရာင္ ေဆးသုတ္ထားၿပီး
ဒိုင္ခြက္ကလည္း ျဖဴေဖြးကာ သစ္လြင္ ေတာက္ပေန၏။အင္း..ဒါႀကီးကို ျပင္ဆင္မြန္းမံ ၿပီးၿပီေပါ႔။
“ေနေကာင္းရဲ႕လားဗ်”
နာရီျပင္ဆရာသည္ သူ႔ကိုေတြ႔တိုင္း ေနေကာင္းရဲ႕လားဟု ပ႗ိသႏၱာရ စကားျဖင္႔ ႏႈတ္
ဆက္ေလ႔ရွိေသာ္လည္း ဤအိမ္ေျပာင္းၿပိးမွ သူတခါမွ် မဖ်ားနာ ဘူးမွန္း နာရီျပင္ဆရာသိပါသည္။
“ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ”
ညအိပ္မေပ်ာ္တာတစ္ခုပဲဟု ဆက္ေျပာခ်င္ေသးေသာ္လည္း ေျပာမထြက္ေပ။သူက
ဟိုဘက္အိမ္ကေန အိပ္ေရးပ်က္ေနရလွ်င္ နာရီျပင္ဆရာ အဖို႔ မည္သို႔ ရွိမည္နည္းဟု ကိုယ္ခ်င္းစာ
လိုက္ေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္၏ ။
“ဟို..နာရီႀကီးက အသံေတာ္ေတာ္ က်ယ္တယ္ေနာ္” ဟု သူကစကား စလိုက္ေသာအခါ
နာရီျပင္ဆရာ႕ ဂုဏ္ယူဝင္႔ၾကြားဟန္ျဖင္႕ေခါင္းညိတ္၏။
“ေအးဗ်..ခဗ်ားသယ္လာတဲ႔နာရီႀကီးေလ၊ သူ႔ ထိုးစက္သံေခ်ာင္းေတြက ေတာ္ေတာ္သန္
ၿပီးတုတ္တယ္ဗ်။ အသံမာတာေပါ႔ဗ်ာ”
“ဘယ္ ႏုိင္ငံက လုပ္တာလဲဗ်..”
နာရီ မ်ားကို သိပ္စိတ္မဝင္စားသူ သူ႔ထံမွ ဤေမးခြန္းကို ၾကားရေသာအခါ နာရီျပင္
ဆရာကမ်က္ခံုးပင္႔ၾကည္႕ကာ သေဘာက်သြားဟန္ တူပါသည္။
“အေမရိကန္ ေပါ႔ဗ်ာ”
အံ႔ၾသ ရာပဲ။သူသည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ယခင္က အလြန္ အထင္ႀကီးခဲ႔သည္။
ယခုေတာ႔ တိုင္ကပ္နာရီတလံုးေၾကာင္႔ အေမရိကန္ နာမည္ပ်က္ရေပေတာ႔မည္။အင္းေလ...ႏွစ္ေပါင္း
မ်ားစြာ ၾကာၿပီးတဲ႔ေနာက္ ဤနာရီသည္ နဂိုကစၥည္းခ်ည္း မည္သို႔ျဖစ္ႏုိင္မည္နည္း။ ျမန္မာျ့ပည္တြင္
ျပဳလုပ္ဖန္တီး၍ ျပင္ဆင္ထည္႕သြင္းေသာ ပစၥည္းမ်ားေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။
စက္ေသာမက္(စ)(Seth Thomas)အမ်ိဳးအစားဗ်၊ သိပ္ေကာင္းတယ္၊ ခိုင္တယ္ ဟိုတုန္း
ကေတာ႔ နံမည္ႀကီးေပါ႔ဗ်ာ။ေရႊေစ်း အစိတ္ တုန္းက ငါးဆယ္ေပးရတဲ႔ နာရီ အမ်ိဳး အစားဗ်”
နာရီ ျပင္ဆရာ၏ အက်င္႔မွာ သူ႔နာရီမ်ား(သို႔မဟုတ္) သူကိုင္တြယ္ျပင္ဆင္ရေသာနာရီ
မ်ားကို တန္ဘိုးေျပာျပတိုင္း ယခင္ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာက ေရႊတစ္က်ပ္သား ေစ်းျဖင္႔ ႏႈိင္းယွဥ္ေလ႔ရွိ
သည္။
“ေဟာဟို...ခဗ်ားေနာက္ကနာရီကိုၾကည္႕၊ အဲတာဂ်ာမနီ ႏုိင္ငံကလုပ္တာ”
သူ႔ေနာက္ လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႔ နံရံမွာ မင္းဂြတ္သီးေရာင္ ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ႏုႏု ေလးေထာင္႔
နာရီတစ္လံုးကိုျမင္ရသည္။
“သိပ္ အသံသာတဲ႔နာရီ၊ က်ဳပ္ကိုင္ရဖူးသမွ် သံစံုနာရီေတြထဲမွာေတာ႔ အေကာင္းဆံုးပဲ”
နာရီဒိုင္ခြက္ မ်က္ႏွာျပင္မွာ ေငြေရာင္ျဖစ္ၿပီး“ ေမာင္ကိုႏွင္႔ ညီမ်ားဟု” ခံ႔ထည္ေသာျမန္
မာစာလံုးပါသည္။
“ ေမာင္ကို ဟုတ္လား ဂ်ာမနီ ဆိုဗ်”
“ ေအး ေလဒါက ျမန္မာႏုိင္ငံေရာက္မွ ေရးတဲ႔နာမည္ ျဖစ္မွာေပါ႔၊ ဂ်ာမနီ ကုမၸဏီဆက္
သြယ္ေပးတဲ႔ ျမန္မာကုမၸဏီနံမည္ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္ေလ။တကယ္ေတာ႔ ဒီနာရီရဲ႕ စက္မွာ ဂ်မဏီလို႔ေရး
ထားတာပဲ။”
သူသိပ္ႏွစ္သက္ေသာ သံစံုတီခတ္မႈမွာ ဤနာရီမွ ျဖစ္လိမ္႔မည္ဟု သူမွန္းဆၾကည္႕မိ၏၊
ခ်န္သီးအိမ္၏ ေရွ႕မွန္က ထုေကာင္းၿပီးေရွးက ၾကည္႕မွန္ျပဳလုပ္ေသာ ႏုိင္ငံျခားမွန္ အမ်ိဳးအစားဟု ထင္
သည္။အထဲကခ်ိန္သီးမွာ သံမဏိ သထၳဳေရာင္ လက္ေနၿပီး ေျဖးေလးစြာ လြဲယမ္းေနသည္။
“ဒီေကာင္က ဆယ္႔ငါးမိနစ္ တခါ ထိုးတာေလ”
ေသခ်ာသည္ သူအႏွစ္သက္ဆံုး နာရီမွာ ဤနာရီ ျဖစ္ေပသည္။
“ဘယ္သူ႔ နာရီလဲဗ်”
“က်ဳပ္ဝယ္ ထားလိုက္တာဗ်၊ ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီ ကိုးရာနဲ႔ ဝယ္ထားလိုက္တာ”
သူအံ႔ၾသသြားသည္။ ပံုစံခပ္ေဟာင္းေဟာင္း ေရွးတိုင္ကပ္နာရီတလံုး ကိုးရာတန္ဘိုး
ရွိမွန္း သူမသိခဲ႔ေပ။
“ေစ်းမ်ားလွခ်ည္လား”
ထိုအခါ နာရီ ျပင္ဆရာက သေဘာက်သြာရယ္၏။
“အဲဒီ နာရီကို ႏွစ္ေထာင္နဲ႔ လာဝယ္တဲ႔သူရွိတယ္။က်ဳပ္မေရာင္းဘူး၊ သံစံုနာရီျခင္းယွဥ္ရင္
လည္းသူကသာတယ္၊ဒီေကာင္အသံက ခုေခာတ္ဂ်ပန္ သံစံုနာရီ ထိုးသံေတြလို ကလက္တက္တက္မ
ဟုတ္ဘူး၊ခံ႔ညားတယ္။”
သူတ အံ႔အၾသ ျပံဳးမိသည္။
“ခု ခ်ိန္ထိ ႏွစ္ႏွစ္ရွိ ၿပီ၊ တခါမွ ျပန္မုျပင္ရေသဘူး။သူ႔ ထိုးစက္ အေခ်ာင္းေတြက ေၾကးေခ်ာင္း
ေတြေလ သံေခ်ာင္းေတြမဟုတ္ဘူး၊သံေခ်းမတတ္ဘူး၊ အတ္သံမပါဘူး၊လိႈင္သံေပါက္ၿပီး ၾကည္လင္ေန
တယ္။ေရႊေစ်း အစိတ္တုန္း တရာ႔ အစိတ္ေပးရတဲ႔ နာရီပဲဥစၥာ၊ ခဗ်ားစဥ္းစားၾကည္႕ေလ အခုေရႊ ေစ်း
နဲ႔မ်ားတြက္ၾကည္႕လိုက္ ပါဦး။ဘယ္ေလာက္အဖိုးတန္သလဲဆိုတာ”
ဤလူသည္ လွ်င္ျမန္စြာ ေျပာင္းလဲတိုးတတ္လာေသာ စက္မႈသိပၸံ ပညာကို ထည္႕တြက္
ဟန္မတူေပ။
ဤကိစၥထက္ အေရးႀကီးသည္မွာ အသံက်ယ္ေလာင္လြန္းေသာ အေမရိကန္ နာရီႀကီး၏
ျပႆနာျဖစ္သည္။
“ အဲဒီ အေမရိကန္ႀကီး ေရာင္ၿပီးသြားၿပီလား၊ ျပန္ယူရင္ေတာ႔ သူ႔ဟာသူ ျပန္လာယူစမ္းပါ
ေစဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒါႀကီးနဲ႔ ေနာက္တၾကိမ္ လမ္းမွာ ဒုကၡမေရာက္ခ်င္ဘူး”
ထိုအခါ နာရီျပင္ဆရာကျပံဳး၏။
“က်ဳပ္ အဲဒီ နာရီကို ဝယ္လိုက္ၿပီဗ်၊ ျပင္ခမတတ္ႏိုင္္လို႔၊ ေငြလည္းလိုေနလို႔ဆိုၿပီး တေန႔က
ပဲ က်ဳပ္ကိုအၿပီးေရာင္းသြားတယ္ေလ၊ ၾကည္႕စမ္းပါဦးဗ်ာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားခန္႔ညားလိုက္သလဲ”
“ျမတ္စြာဘုရား”
လက္စသက္ေတာ႔ ဤနာရီသံ၏ ဒုကၡကို သူတသက္လံုး ခံစားေနရေတာ႔မွာ ပါကလား၊
သူ လံုးဝစကားမေျပာႏုိင္ပဲ ငိုင္ၾကသြားေတာ႔သည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဤအေမရိကန္နာရီႀကီးသည္ သူ႔အား ညစဥ္အေႏွာက္အယွက္ေပးေလ
သည္။ဒီအသံႀကီးနဲ႔ နာရီျပင္ဆရာ ဘယ္႔ႏွယ္႔လုပ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ပါလိမ္႔မလဲ။အင္းေလ...သူကခုႏွစ္ဆယ္
ေက်ာ္အဖိုးႀကီးပဲ၊ နားေလးေနတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္တာေပါ႔။ ဤနာရီသံကေတာ႔ သူတို႔တရပ္ကြက္လံုး နာ
ရီထၾကည္႕စရာမလိုေအာင္ အသံျမည္လွသည္။ မႏၱေလး ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမမွ နာရီထိုးသံလို သာယာ
ေသာဂီတသံ ဆိုလွ်င္ေတာ႔ ေျပာစရာမရွိပါ။ ယခုေတာ႔အက္ကြဲသံႀကီး။ ဒံုကနဲ ျမည္ၿပီးတိုင္း ေနာက္
ဆက္တြဲ ဂ်ရစ္ ဂ်ရစ္ အသံႀကီးမွာ သူ႔အားသြားက်ိန္းေစေပသည္။
ရက္မွလသို႔ ခ်ည္းကပ္လာသည္႕ တိုင္ေအာင္ သူ႔အား ဤနာရီက အေႏွာင္႔အယွက္
ေပးေနဆဲ။ သူ အိပ္ေရးမဝပဲ နိးလာရေပါင္း မ်ားလာေသာအခါ သူ မလႈပ္ရႈားခ်င္သလိုလို၊ မူးေဝ
ေနာက္က်ိသလိုလို၊ ေညာင္းညာနာက်င္ သလိုလို ျဖစ္လာသည္။ မၾကာခဏ ေဆးခန္းသြားျပၿပီးေဆး
ထိုးခံရသည္။
“အဲဒီ နာရီႀကီးကို ခဗ်ားျပန္ေရာင္းမယ္ေရာ စိတ္ကူးေသးလား။”
“ဟား..ေရာင္းမွာေပါ႔ဗ် ၊က်ဳပ္အတြက္ ေဟာဟို သံစံုနာရီရွိေနရင္ ၿပီးေရာ”
သို႔ေသာ္ ဤမွ်ႀကီးမားေလးလဲေသာ ပံုစံခပ္တံုးတံုး နာရီႀကီးကို အသံမၾကားရပဲနဲ႔ေတာင္
ဝယ္ခ်င္သူရွိမွာမဟုတ္ဟု သူေလာင္းရဲသည္။
သူထင္သည္႕အတိုင္းပင္ ဤနာရီႀကီးသည္ နာရီျပင္ဆရာ၏ အိမ္တြင္ မားမားႀကီးခ်ိတ္
ထားခံရဆဲ။ညစဥ္ဝတၱရားအျဖစ္ သူ႔အား ေလးလံေသာ ေစာင္ျခံဳထဲအထိ အသဲေၾကာင္ႀကီး ျဖင္႔ေႏွာက္
ယွက္ဆဲသာျဖစ္သည္။ၾကာေတာ႔နာရီႀကီးကိုသူ ခါးခါးသီးသီးမုန္းတီးလာသည္။
ေနစမ္းပါဦး။ ဤကိစၥႏွင္႔ပက္သက္၍ ေျဖရွင္းရန္ နည္းတခုခုေတာ႕ရွိရမွာေပါ႔။
အေကာင္းဆံုးနည္းက ဤနာရီႀကီးကို ရုိက္ခြဲ ဖ်က္ဆီးျပစ္ဖို႔ပဲ။သူ စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖင္႔
ေတြးမိေသးသည္။
ထိုးစက္သန္ေခ်ာင္းေတြက သန္မာၿပီးတုတ္တယ္ဆိုပဲ၊အဲဒါေတြကို ေပ်ာ႔တဲ႔သံေခ်ာင္းခပ္
ေသးေသးျဖင္႔ လဲခိုင္းရရႈ္ေကာင္မည္။သို႔ေသာ္ ဤကိစၥသည္သူ႔အဖို႔ေတာ႔ သူမ်ားကိုယ္ေရးကိုတာထဲ
ဝင္စြတ္ျခင္းသာျဖစ္သစည္။ဒါဟာ သူ႔နာရီမွမဟုတ္ပဲ။
သို႔မဟုတ္ သံေခ်ာင္းကိုလာထုေသာ(ေၾကးသတၳဳျဖင္႔ ျပဳလုပ္ေသာ) တူကေလးကို အသံ
သိပ္မက်ယ္ေအာင္လုပ္တဲ႔နည္း ရွိခ်င္ရွိမွာေပါ႕။ဥပမာ....တူကေလးကို သေဘၤာေဆးသုတ္ျခင္း၊သို႔မ
ဟုတ္ စကၠဴပတ္ျခင္း။ ထို႔ေနာက္....သူ႔အေတြး သူ သေဘာက်စြာ အသံထြက္ရယ္လိုက္မိသည္။မဟုတ္
ေသးပါဘူးေလ။
တိုင္ကပ္နာရီတလံုးမွာ စက္ႏွစ္လံုးပါမွန္း သူသိသည္။နာရီသြားေသာစက္၊နာရီထိုးေသာ
စက္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။နာရီသံကို သံပတ္ေပးလွ်င္ နာရီျပင္ဆရာသည္ ဒိုင္ခြက္ေအာက္မွ အေပါက္ႏွစ္
ေပါက္ထဲသိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိိို႔ ေသာ႔တံျဖင္႔ ထိုးသြင္းလွည္႕ယူ၍ သံပတ္ေပးတာ ျမင္ဖူးသည္။ ထိုးစက္သံပတ္ကုန္လွ်င္
နာရီသံ ၾကားရေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဤ အခ်က္က သိပ္ေသခ်ာသည္။သူေပ်ာ္ရႊင္သြားသည္။သို႔ေသာ္.....
ေနာက္ဆံုးတြင္ သူသည္ တခုတည္းေသာနည္းလမ္းကိုသာ စဥ္းစား၍ရသည္။
“ခဗ်ား ဒီနာရီကို ဘယ္ေလာက္ရရင္ေရာင္း မလဲဗ် ၊ဟင္”
နာရီျပင္ဆရာက သူ႔ကို တအံ႔တၾသ ေမာ႔ၾကည္႕ကာ “ခဗ်ား လိုခ်င္လို႔လား”ဟုေမးသည္။
“ေအးဗ်ာ”
သူ႔အသံမွာ အားနည္းလွသည္ကို နာရီျပင္ဆရာက ဂရုထားမိဟန္ မတူပါ။ အားရပါးရ
ရယ္လွ်က္ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ေက်နပ္စြာ ပြတ္သပ္ကာ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ေလသည္။
“ခဗ်ား ယူရင္ေတာ႔ ေလွ်ာ႔ေပးမွာေပါ႔ဗ်ာ၊ နွစ္ရာ႔ငါးဆယ္ပဲေပးပါ”
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ေရႊေစ်းအေၾကာင္း မေျပာေပလို႔။
သူ စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။ေငြႏွစ္ရာ႕ငါးဆယ္မွာ ေနာက္ထက္ ေဆးခန္းငါးခါသြား
ရလွ်င္ ကုန္မွာပဲ။ ဤ နာရီကိုဝယ္ယူလိုက္ျခင္းအားျဖင္႔ ေဆးခန္းသြားရမည္႕ ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္လွ်င္
သူ႔ အတြက္ ေၾကနပ္ႏွစ္သိမ္႔ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေပသည္။
“ ခဗ်ာ အိမ္နံရံမွာ က်ဳပ္လိုက္ၿပီး ခ်ိတ္ေပးပါ႔မယ္။တခါတေလ နာရီေတြက ခ်ိတ္ပံုဟန္မက်
ရင္ မသြားခ်င္ဘူးဗ်၊ ေဒါင္လိုက္ တည္႕တည္႕မဟုတ္ပဲ နဲနဲေစာင္းသြားရင္ စက္မမွန္ခ်င္ဘူး”
ေက်းဇူးႀကီးမားလွပါသည္။သို႔ေသာ္ ဤကိစၥမွာ သူ႔အတြက္အေရးမႀကီးလွပါ။
“ ထိုးစက္သံပတ္က ဘယ္ဥစၥာလဲဗ်”
“ ေဟာဒီ ဘက္ကဟာေပါ႔ ၊ ခဗ်ား တခါသံပတ္ေပးၿပီးရင္ တပတ္ေလာက္ အနည္းဆံုးေမ႔
ထားလို႔ရတယ္။သူ႔ သံပတ္က ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ေတြ၊အက္ရာ ဆက္ရာ ဘာမွမရွိဘူး သန္သလားမေမးနဲ႔”
နာရီျပင္ဆရာသည္ သံပတ္ေပးပံု ေပးနည္းကအစ အေသအခ်ာ ျပသသြား၏ ။
သူသည္နာရီသံပတ္ကို ဂရုတစိုက္ေပး၏ ။ထိုသို႔ သံပတ္ေပးရာတြင္ သြားစက္သံပတ္ကို
သာေပးလွ်က္ ထိုးစက္သံပတ္ကို အျမဲတမ္း ခ်န္လွပ္ထားခဲ႔သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ နာရီသည္လံုးဝမထိုး
ေတာ႔ေခ်။ ဤ သို႔ျဖင္႔ နာရီကို ဝယ္ယူၿပီး တပတ္အၾကာတြင္ သူသက္ေတာင္႔သက္သာ အိပ္ေပ်ာ္သြား
ေသာ အက်င္႔ကို ျပန္လည္ရရွိလာခဲ႔သည္။
သူ႔ဘဝတြင္ သူမုန္းတီးေသာ အရာဝတၳဳ တခုကို အပိုင္ဝယ္ယူလိုက္ျခင္းမွာ
ဤ တၾကိမ္သာရွိေသးသည္ ။
ဟန္သစ္မဂၢဇင္း၊ အမွတ္(၁၀)
ဆရာမ ဂ်ဴး
